Η ημέρα που παραδοσιακά άπαντες τιμούν τη σχάρα και το κάρβουνο είναι εδώ, ευτυχώς μακριά πια από τις στοίβες κρεατικών και τα παρωχημένα αστειάκια για τη χοληστερίνη. Σε καμία περίπτωση δε λέω πως η Τσικνοπέμπτη έχει γίνει κυριλέ αλλά το πράγμα ρε παιδί μου έχει κάπως εξισορροπηθεί. Στο πλαίσιο του τελευταίου πολλοί είναι εκείνοι που θα επιλέξουν ένα -καλό θέλω να πιστεύω- κρασί (ή περισσότερα) για pairing δίπλα (ή πάνω) από τις φλόγες. Ή κάποιες λίγο πιο αιρετικές προτάσεις, σαν τις παρακάτω.
Για το πρόβατο
Αν ανήκεις στην κατηγορία των Τσικνο-eaters που πέφτουν απευθείας στα βαθιά και επιλέγουν και το πρόβατο βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεών σου, πιθανότατα ήδη γνωρίζεις πως ένα Ξινόμαυρο θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο. Θα σου προτείναμε κάτι σε ήπιας παρέμβασης όπως το miniMus του Κτήματος Χατζηβαρύτη ή το XinomavRaw του Oenops.
Στην πρώτη περίπτωση η υφή και η γεύση του κρέατος θα δέσουν ωραία με το αρωματικό μπουκέτο από μικρά κόκκινα φρούτα, γλυκόριζα και ντομάτα καθώς και με το γεμάτο και δομημένο στόμα, με αρκετές τανίνες, την τραγανή οξύτητα και τη μακρά επίγευση, ενώ στη δεύτερη, το “ωμό” κρασί του Νίκου Καρατζά θα πράξει τα δέοντα με τις όμορφα τιθασευμένες τανίνες, τη ζωηρή οξύτητα, το πυκνό φρούτο και την πολύ μακρά επίγευση.
Μία πολύ ιδιαίτερη επιλογή είναι το Μαυρόστυφο – πιο συγκεκριμένα το Unique του Κτήματος Παπαργυρίου. Ο βαρελάτος χαρακτήρας του και η μπόλικη τανικότητά του θα κάνουν τη δουλειά.
Για το χοιρινό
Μην πάρεις γουρούνι στο σακί. Υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να προμηθευτείς και να αξιοποιήσεις ιδανικά το χοιρινό. Για παράδειγμα, οι πρώτες μπριζόλες του χοιρινού έχουν λιγότερο λίπος από αυτές που κόβονται από το λαιμό ή τη σπάλα, αλλά είναι και πιο σκληρές, ιδιαίτερα όταν ψήνονται στο BBQ ή σε σχαροτήγανο. Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να προσέξεις και με το κρασί.
Σε safe επιλογές, τα Bordeaux, California Cabernet και Barolo είναι εκείνα που θα ικανοποιήσουν. Για κάτι παραπάνω όμως, το πορτοκαλί οινικό διαμάντι που ακούει στο όνομα Μυστήριο από το Οινοποιείο του Αρτέμη Καραμολέγκου (Ασύρτικο) τα αντικαθιστά επάξια στο εν λόγω γευστικό πάντρεμα, λόγω της οξύτητας και της δομής του, την ίδια στιγμή που ώριμα κίτρινα φρούτα συναντούν το ορυκτό feeling του.
Για πιο λιπαρά κομμάτια, μία ρετσίνα θα έκανε τη διαφορά. Ακριβώς τέτοια είναι όπως η Pitys Ritinitis του οινοποιείου Τρουπή, που ισορροπεί άψογα το λίπος χάρη στα ντελικάτα αρώματα ρετσινιού και το έντονο ζουμερό φρούτο.
Για το λουκάνικο
Ξεκινώντας θαρραλέα, θα προτείναμε να συνδυάσεις οποιοδήποτε είδος λουκάνικου με κάποιο Riesling από την Αλσατία ή ακόμη καλύτερα από την Γερμανία. Το Syrah είναι η μάλλον εύκολη επιλογή.
Το Mavro από το Οινοποιείο Πετρακόπουλος είναι ένα εντυπωσιακά νόστιμο κρασί από μόνο του. Βάζοντάς το στο πλάι ενός λουκάνικου, διαπιστώνεις πόσο καλά λειτουργούν η συμπύκνωση και η φινέτσα στο στόμα, συνδυαστικά με την αίσθηση κόκκινων φρούτων και φυτικότητας (ευκαλύπτου, φασκόμηλου κ.α.). Ένα άλλο εξαιρετικό κόκκινο κρασί είναι το Fine Mavroudi του Ανατολικού. Φινετσάτο και στρογγυλό, με γεμάτο στόμα, διαπεραστική οξύτητα και απολαυστικές τανίνες.
Για το κοτόπουλο
Ναι, φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που θα προτιμήσουν το κοτόπουλο για την Τσικνοπέμπτη και είμαστε OK με αυτό. Για το κοτόπουλο λοιπόν, η υψηλή οξύτητα του Sauvignon Blanc ταιριάζει άψογα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με μία λευκή Βουργουνδία, ένα Chardonnay ή μία Σαντορίνη.
Έξτρα διάσταση όμως θα μπορούσε να προσδώσει ένα orange V for Vostilidi του οινοποιείου Σαρρή. Ένα κρασί με αρώματα ορυκτών, καπνού, βερίκοκου και πολλά υποσχόμενη δυνατότητα παλαίωσης.
Για το κοκορέτσι
Το μερακλίδικο έδεσμα, έντονο γευστικά και πληθωρικά λιπαρό, με κυρίαρχη την αίσθηση του γήινου (βλέπε εντόσθια), καθιστ΄ιδανική την επιλογή ενός Merlot. Η μετρίου σώματος και οξύτητας, με μέτριες βελούδινες τανίνες ποικιλία, το δαμάσκηνο και η σοκολάτα που βγάζουν τα κρασιά της αλλά και τα φυτικά στοιχεία ελιάς ταιριάζουν εξαιρετικά. Αντιστοίχως, εξίσου καλά θα έπαιζε και η ποικιλία Grenache Rouge (μύτη από έντονα, γεμάτα φρεσκάδα αρώματα κόκκινων φρούτων, συν καραμέλα βουτύρου και τριαντάφυλλο).
Εντελώς τυχαία (ή όχι και τόσο τυχαία), το F – Εὖ 2020 της Nico Lazaridi πατά και στα δύο προαναφερθέντα τερέν, προερχόμενο από τους αμπελώνες στην Αγορά Δράμας.
